สายฟ้ากับฟ้าใส

ค่ำคืนที่ท้องฟ้าไร้แสงจันทร์นั้น เต็มไปด้วยหมู่ดาวน้อยใหญ่แข่งกันกระพริบแสงอย่างขันแข็งในหุบเขาแห่งนี้ ช่างประหลาดนักหนาเมื่อยามที่ฟ้ามืดมิดนี้จะมีแสงสีฟ้า แสงสีขาว แสงสีเหลือง แสงที่ชมพู แสงสีเขียว เป็นเส้นแสงสลับกัน
ไปมา เหมือนมันมีชีวิตจิตวิญญาณอยู่ในแสงนั่นให้เริงระบำกันอย่างสวยงาม กลางเนินหญ้าโล่งๆ พอมองเห็นเด็กน้อยๆ
สองคนนอนดู ลำแสงที่ผลัดกันแสดงลวดลายอยู่
"สีฟ้าสวยจัง" เสียงเด็กหญิงตัวอ้วนกลมผิวขาวตาโตผมดำมัดเปียดังขึ้น
"ฟ้าใส!! มาดูทางนี้สิ" เสียงเด็กชายตัวอ้วนผิวขาวตาตี๋ผมดำเรียกน้องสาวของเขา
"โอโห้ พี่สา่ยฟ้าค่ะ ตรงนี้สีชมพูน้องชอบมากเลยค่ะ" น้องสาวหันหน้ามาบอกพี่ชาย
"ลมเย็น สบายดีจังค่ะ" ฟ้าใสยื่นต้วรับลมที่พัดเอ่ยๆ มากระทบตัวอย่างผ่อนคลาย
"ได้กลิ่นอะไรหรือเปล่า" สายฟ้าทำจมูกสูดกลิ่นนั่นเพื่อหาต้นตอของกลิ่น
"มาสิ ทางนี้ไง"แล้วก็รีบคว้ามือของน้องสาวเดินตามกลิ่นที่ถูกลมพัดมา
พี่ชายเดินนำน้องสาวไปตามทางโล่งๆ ไกลออกไปจากบ้านของทั้งคู่ที่อยู่ใกล้ๆ ทุกทีๆ น้องสาวก็เพลิดเพลินเมื่อยิ่งตามไปก็ยิ่งเห็นแสงสวยงามขึ้น งดงามขึ้น หลากหลายขึ้น พอเดินมาถึงเขตชายป่าพี่ชายก็หยุดชะงั้น
"จะเข้าไปดีไหมน่า" สายฟ้าหันมาถามน้องสาวอย่างไม่แน่ใจ
"เด็กๆเข้าบ้านได้แล้วจร้า" เสียงแม่ดังขึ้นมาไกลๆ
"พี่แม่เรียกแล้วง่ะ" น้องสาวถามพี่ชายแล้วก็มองไปตามแสงนั่น
" ฟ้าใสพี่ไม่ได้กลิ่นนั่นแล้วง่ะ"พี่ชายใช้จมูกพยายามตามกลิ่นทางซ้ายทีทางขวาที แล้วหันไปมองท้องฟ้า
"ดูแสงนั่น มันไปทางโน้นแล้ว" พี่ชายมองตามแสงสีเหลืองที่กำลังพุ่งไปมา อย่างรวดเร็วแล้วก็จับมือน้องสาววิ่งไป
เด็กๆวิ่งตามแสงสีเหลืองที่กำัลังพุ่งไปมา กลับไปทางบ้านของเด็กๆ แล้วทันใดนั่นน้องสาวก็ล้มลงกับพื้นเมื่อสะดุดก้อนหินก้อนหนึ่งเข้า
"อ้าวฟ้าใส "พี่ชายเข้าไปประคองน้องสาวให้ลุกขึ้น
" ดูนี้ซิค่ะพี่" น้องสาวชี้ไปที่ก้อนหินที่สะดุด ทั้งสองก้มลงมองเห็นก้อนหินสีส้มเปล่งแสงสวยงามรูปร่างคล้ายผลส้ม พี่ชายจึงเก็บขึ้นมาดู มองด้านบนมองด้านล่าง
"พี่แม่ตามมาโน่นแล้ว" น้องสาวมองไปเจอแม่กำลังเดินมาทางนี้พอดี
พี่ชายรีบเอาก้อนหินที่เก็บได้ซ่อนไว้ในกระเป๋ากางเกง ก่อนที่แม่จะเดินมาถึง
"เด็กๆ เข้านอนกันได้แล้วนะจร้า"คุณแม่ที่เดินมาบอกเด็กๆ พร้อมจูงมือเด็กๆเข้าบ้าน ระหว่างที่แม่ส่งเด็กๆนอนบนเตียงอยู่ ฟ้าใสก็พูดขึ้นว่า "แม่ค่ะ แม่เคยเห็นก้อนหินที่มีแสงสีส้มไหมค่ะ "
" ก้อนหินที่มีแสงสีส้มหรอกค่ะลูก ว่ากันว่าที่หมู่บ้านเรานี้มีเทพธิดาที่รักษาอยู่ บางครั้งที่เธออย่างมีเพื่อนเล่นขึ้นมา เธอก็จะเสกแสงสีต่างๆ ให้เต็มท้องฟ้า บอกถึงความรู้สึกของเธอ เมื่อใดที่เด็กๆไปดูแสงเหล่านั้นแล้วเจอหินที่มีแสงสีส้มล่ะก็สักวันจะได้พบกับเธอจร้า ปู่เล่าให้แม่ฟังทุกทีก่อนเข้านอนล่ะ" แม่หันไปมองฟ้าใสแล้วยิ้มให้
"สมมุตินะคับแม่ ถ้าแม่เจอก้อนหินสีส้มจริงแม่จะทำไงคับ"สายฟ้าถามแม่
"แม่ก็คงขอให้เทพธิดามาหาแม่ แล้วก็ขอพรจากเธอมั้ง แต่ตอนนี้นอนกันได้แล้วนะจร้า" แม่ทำเสียงดุเด็ก ให้เข้านอน
พอเด็กๆ เข้านอนแล้วแม่ก็ปิดฟ้าออกจากห้องของเด็กๆไป แม่มาถึงที่ห้องนอนก็มองพ่อด้วยสีหน้ากังวน
"มีเรื่องอะไรหรือเปล่าจร้าแม่" พ่อมองดูแม่แล้วจึงถามขึ้น
"เด็กๆถามถึงเรื่องก้อนหินสีส้มนะจร้าพ่อ" แม่หันไปตอบพ่อที่นอนอยู่บนเตียง
"ไม่มีอะไรหรอกจร้าแม่" พ่อตอบแม่แล้วก็นอนหลับไป
ทุกคนเข้านอนกันหมด ใต้หมอนของสายฟ้าหินสีส้มยังคงเปล่งแสงอยู่ แล้วก็มีเสียงดังขึ้นมา เบาๆ
" ช่วยเราหรือเปล่าเด็กน้อยผู้กล้าหาญ เด็กน้อยขี้สงสัยเอ่ย ช่วยเราเราจะตอบแทนเจ้า"
สายฟ้าเมื่อได้ยินเสียงนั่นจึงตื่นขึ้น และมองหาต้นตอของเสียงแล้วก็หาไม่เจอ จึงนอนต่อจนเช้า ตอนเช้าท้องฟ้าสดใส แสงแดดอ่อนๆ เด็กๆ เล่นกันอยู่ที่ริมลำธาร พ่อกับแม่ไปทำงานอยู่ที่ไร่

ตัดกระดาษสวยๆ

วันนี้เอาภาพตัดกระดาษสวยๆมาฝากกันค่ะ

บ้างคนอาจเคยเห็นแล้ว แต่ที่แน่ๆใครรู้วิธีตัดบอกหน่อยก็ดีนะ