ขอพระองค์ทรงพระเจริญ
วันนี้เป็นวันหยุดของประเทศไทยเลยก็ว่าได้ แต่ก็มีบางคนที่พวกเขาต้องไปทำงาน เพราะห้างร้านยังต้องเปิด อาหารก็ยังต้องขาย ยิ่งช่วงวันหยุดอย่างนี้แล้ว คนไปห้างเยอะมากๆ ฉันเป็นคนหนึ่งที่หยุดอยู่ที่บ้าน เช้ากาแฟแก้วหนึ่ง เที่ยงออกไปกินข้าว เอาหนังสือติดไปเล่นหนึ่ง ก็ก่ะว่าจะไปอ่านที่ห้างนั่นแหละ ก้าวยังไม่ทันจะเข้าห้างเลย ทั้งคนทั้งรถ ไม่รู้ว่าจะเยอะมากมายอะไรอย่างนี้ พอเดินเข้าไปในห้าง จะไปนั่งอ่านหนังสือ พอดีมีโต๊ะว่าง เราก็เลยเข้าไปนั่ง นั่งอ่านก็นานล่ะ ไม่สนใจใครเดินผ่านมาแล้วผ่านไป เรานั่งอ่านสบายใจอยู่ๆ ป้าแก่ๆ ตัวอ้วนหน่่อยก็เข้าใจว่าแก่คงเหนื่อยล่ะนะ คงจะเดินซะเมื่อยเลยง่ะ "มีใครนั่งไหมค่ะ " เราตอบ "ไม่ค่ะ" ป้าแก"ขอนั่งด้วยคนนะค่ะ เหนื่อยมากเลย" เราก็ยิ้มและตอบว่า"ค่ะ" เราก็นั่งอ่านหนังสือของเราต่อไป ในความคิดของเรานะป้าแก ก็เป็นคนสุภาพใช่ได้ ไม่ได้รบกวนอะไรมากมาย ก็ดีนะ พอเราอ่านหนังสือไปสักพักหนึ่ง ป้าแกก็ลุกขึ้น และบอกว่า "ขอบคุณค่ะ" โอ้ดีใจนะค่ะที่มีมารยาทมากอย่างนี้ แล้วเราก็อ่านหนังสือต่อ
พอเวลาผ่านไปคนก็เยอะไม่ค่อยมีโต๊ะนั่งอีกแหล่ะ ผู้หญิงสูง ผิวคล้ำนิดๆ เธอเดินมาพร้อมกระเป๋าโน๊ตบุ๊คและข้าวกล่อง เธอบอกว่า "มีคนนั่งไหมค่ะ"เราตอบ "ไม่มีค่ะ" เธอก็นั่งลงพร้อมวางกระเป๋าโน๊คบุ๊คของเธอลงบนโต๊ะ กินพื้นที่ไปครึ่งหนึ่ง จากนั่นเธอก็เริ่มแกะข้าวกล่องที่ถือมาและหยิบทิชชูมาไว้ข้างๆ กัน ทานข้าวกล่องของเธอไปอย่างสงบ เราก็ไม่ได้ถืออะไรน่ะ เพราะเราก็ทานข้าวมาแล้ว เราก็ก้มอ่านหนังสือของเราไปและสักพักเธอทานเสร็จปิดกล่องข้าวที่ทานหมด ถือกระเป๋าโน๊คนุ๊คจากไปโดยไม่พูดอะไรเลย ในความคิดของฉันเธอควรเอากล่องข้าวที่ทานหมดแล้วใส่ถุงที่ถือมาเมื่อกี้นี้ไปใส่ในถังขยะซักคนอื่นๆ เขาอาจจะมานั่งตอนอีก (จะมีใครคิดเมื่อเราไหมน่ะ) แล้วที่ตรงหน้าฉันก็ไม่มีใครมานั่งต่ออีกเลยเพราะแค่กล่องข้าวของเธอคนนั้นนั่นเอง แต่ฉันก็นั่งอ่านหนังสือของฉันไปต่อแหล่ะ
สักพักหนึ่งฉันพักสายตามองไปรอบๆบ้าง คนเยอะเหมือนเดิม เด็ก คนแก่ หนุ่ม สาว ทุกเพศทุกวัย ฉันต้องหยุดซะงักเมื่อเห็นลุงแก่ๆคนหนึ่งที่นั่งโต๊ะตรงข้าม แกก็นั่งคนเดียวของแก่นะ ป้าคนหนึ่งเดินเข้ามาหันไปหันมา บ่กับลูกแกว่า"นั่งตรงไหนดีลูก โต๊ะเต็มหมด" แล้วแก่ก็เข้าไปยังโต๊ะลุงแก่ๆ คนนั่น เข้าไปนั่งกระเป๋าใบใหญ่ๆหรูๆ วางลากเก้าอี้ออกและนั่งทำเหมือนตาลุงคนนั้นไม่มีตัวตนเลย พอตาลุงแกเจอแบบนี้เข้าลุกเดินออกไปจากโต๊ะนั่นเลย ป้าแก่ยังไม่รู้สึกอีกหรือว่าจะไม่รู้สึกอะไรเลยน่ะ แล้วลูกแกก็เข้าไปนั่งจนเต็มโต๊ะเลย สุดท้ายป้าแก่ก็มีโต๊ะนั่งพร้อมลูกๆ แกจนได้ ฉันก็นั่งอ่านหนังสือต่อไปถึงแม้ว่าจะรู้สึกว่ามีคนไม่ค่อยดีอยู่ใกล้ๆ ก็ตาม
